نقش هلیوم در نور خورشید
هلیوم دومین عنصر فراوان در جهان و فراوان ترین عنصر در خورشید است. حدود 24٪ از جرم خورشید را تشکیل می دهد. Heدر خورشید از طریق همجوشی هسته ای هیدروژن تولید می شود. همجوشی هسته ای فرآیندی است که در آن دو اتم سبک با هم ترکیب می شوند تا یک اتم سنگین تر با انتشار انرژی ایجاد کنند. این گاز که در خورشید تولید می شود، نقش مهمی در تولید نور و گرمای خورشید دارد.
He همچنین در جو خورشید یافت می شود. جو خورشید لایه نازکی از گاز است که خورشید را احاطه کرده است. جو خورشید عمدتاً از این گاز و هیدروژن تشکیل شده است. هلیوم در جو خورشید نقش مهمی در محافظت از سیارات منظومه شمسی در برابر تشعشعات مضر خورشید دارد.
همجوشی
همجوشی He فرآیندی است که در آن دو اتم هلیوم با هم ترکیب می شوند تا یک اتم کربن-12 با انتشار انرژی ایجاد کنند. این فرآیند در مرکز ستارگان کهنه تر از خورشید رخ می دهد.
فرآیند همجوشی این گاز بسیار گرم و فشرده است. دمای مرکز ستاره باید بیش از 100 میلیون درجه سانتیگراد و فشار باید بیش از 100 میلیارد بار اتمسفر باشد. در این شرایط، دو هسته He می توانند به اندازه کافی نزدیک شوند تا با هم ترکیب شوند و یک اتم کربن-12 تولید کنند.
تکمیلی
در این فرآیند، 0.7٪ از جرم هسته های He به انرژی تبدیل می شود. این انرژی به صورت نور و گرما منتشر می شود. نوری که ما از خورشید می بینیم، عمدتاً ناشی از همجوشی هلیوم است.
همجوشی این گاز فرآیندی بسیار کارآمد است. در هر ثانیه، حدود 600 میلیون تن هلیوم در مرکز خورشید همجوشی می کند. این انرژی کافی است تا خورشید به مدت 10 میلیارد سال روشن بماند.
همجوشی He فرآیندی کلیدی در چرخه زندگی ستاره است. هنگامی که ستاره ای به اندازه خورشید تمام هیدروژن خود را مصرف کرد، شروع به همجوشی He می کند. این فرآیند باعث می شود که ستاره بزرگتر و درخشان تر شود. در نهایت، ستاره به یک ابرنواختر تبدیل می شود و هلیوم خود را به فضا می فرستد. این هلیوم می تواند پس از آن برای تشکیل ستارگان جدید استفاده شود.
جو خورشید
جو خورشید لایه‌ای از گاز است که خورشید را احاطه کرده است. جو خورشید عمدتاً از هیدروژن وHe تشکیل شده است، اما عناصر کمیاب دیگری مانند اکسیژن، کربن و نیتروژن نیز وجود دارد. جو خورشید بسیار داغ است و دما با افزایش ارتفاع افزایش می یابد. در سطح خورشید، دما حدود 5505 درجه سانتیگراد است. در تاج خورشید، لایه بیرونی جو خورشید، دما می تواند به بیش از 10 میلیون درجه سانتیگراد برسد.
لایه های جو خورشید
جو خورشید به چهار لایه تقسیم می شود:
کروموسفر: لایه داخلی جو خورشید است. کروموسفر قرمز است و حدود 1000 تا 2000 کیلومتر ضخامت دارد.
فام‌سپهر: لایه میانی جو خورشید است. فام‌سپهر آبی است و حدود 10000 کیلومتر ضخامت دارد.
تاج خورشید: لایه بیرونی جو خورشید است. تاج بسیار ظریف است و فقط چند صد کیلومتر ضخامت دارد. تاج بسیار داغ است و دما می تواند به بیش از 10 میلیون درجه سانتیگراد برسد.
باد خورشیدی: باد خورشیدی جریانی از ذرات باردار است که از تاج خورشید خارج می شوند. باد خورشیدی می تواند به سیارات منظومه شمسی برسد و می تواند تأثیرات زیادی بر آنها داشته باشد.
جو خورشید بسیار فعال است و دائماً در حال تغییر است. خورشید دائماً تاج خورشیدی را منتشر می کند و گاهی اوقات انفجارهای بزرگی به نام شعله های خورشیدی رخ می دهد. شعله های خورشیدی می توانند بسیار قدرتمند باشند و می توانند تأثیرات زیادی بر سیارات منظومه شمسی داشته باشند.
این گاز دومین عنصر فراوان در جو خورشید است که حدود 24٪ از جرم آن را تشکیل می دهد. هیدروژن فراوان ترین عنصر در جو خورشید است که حدود 74٪ از جرم آن را تشکیل می دهد. عناصر کمیاب دیگری مانند اکسیژن، کربن و نیتروژن نیز در جو خورشید یافت می شوند.
واکنش هلیوم
واکنش این گاز در خورشید فرآیند همجوشی هسته ای است که در آن چهار هسته هلیوم با هم ترکیب می شوند تا یک هسته کربن-12 تولید کنند. این فرآیند انرژی زیادی تولید می کند و مسئول تولید نور و گرمای خورشید است.
فرآیند همجوشی این گاز بسیار گرم و فشرده است. دمای مرکز خورشید باید بیش از 100 میلیون درجه سانتیگراد و فشار باید بیش از 100 میلیارد بار اتمسفر باشد. در این شرایط، چهار هسته He می توانند به اندازه کافی نزدیک شوند تا با هم ترکیب شوند و یک اتم کربن-12 تولید کنند.
موارد بیشتر
در این فرآیند، 0.7٪ از جرم هسته های He به انرژی تبدیل می شود. این انرژی به صورت نور و گرما منتشر می شود. نوری که ما از خورشید می بینیم، عمدتاً ناشی از همجوشی هلیوم است.
همجوشی این گاز فرآیندی بسیار کارآمد است. در هر ثانیه، حدود 600 میلیون تن هلیوم در مرکز خورشید همجوشی می کند. این انرژی کافی است تا خورشید به مدت 10 میلیارد سال روشن بماند.
همجوشی این گاز فرآیندی کلیدی در چرخه زندگی ستاره است. هنگامی که ستاره ای به اندازه خورشید تمام هیدروژن خود را مصرف کرد، شروع به همجوشی هلیوم می کند. این فرآیند باعث می شود که ستاره بزرگتر و درخشان تر شود. در نهایت، ستاره به یک ابرنواختر تبدیل می شود و هلیوم خود را به فضا می فرستد. این گاز می تواند پس از آن برای تشکیل ستارگان جدید استفاده شود.
بدون دیدگاه